9 mei 2016

Nynke Visser, lid van de SAM Redactiecommissie, geeft ons een inkijkje in haar leven als loopbaanprofessional. Door het contact met de kinderen van haar man werd zij zich bewust dat zij als loopbaancoach de technologische mogelijkheden binnen de social media toch echt wel moest volgen en kunnen toepassen binnen haar praktijk. Lees het artikel: een dag uit het leven van loopbaanprofessional Nynke Visser. De digitale uitdaging van ons allemaal…. Je kent het vast wel zo’n aha-erlebnis die maakt dat je in beweging komt! Als loopbaanprofessional is dat vaak het doel wat je wilt bereiken in een loopbaantraject. Natuurlijk heb ik zelf ook van die momenten. Eén zo’n moment was een jaar of 7 geleden. De dochters van mijn man (toen 8 en 10) hadden het over ‘facetimen’ en ik wist niet wat het was. Help! Waarom weet ik niet dat het er is, wat het is en wat betekent dit voor mijn expertise. De angst om achter te lopen en niet meer met mijn tijd mee te kunnen gaan drong zich aan me op. Ik ben me daarop direct gaan verdiepen in alle social media die er waren. En werkelijk er ging een wereld voor me open! Ik zou er niet meer zonder kunnen. Natuurlijk geldt deze vooruitgang en ontwikkeling ook binnen mijn vakgebied loopbaancoaching. Er gelden vele vereisten De werknemer van nu en de toekomst moet aan nogal wat vereisten voldoen. Zo ben je ondernemer van je eigen leven, zelfbewust, doe je aan levensloopplanning en weet je welke waarde je op de arbeidsmarkt vertegenwoordigt. Als loopbaanprofessional is het de uitdaging te weten welke beroepen kans van slagen hebben, welke competenties we moeten ontwikkelen voor nu en straks, welke arbeidsvormen er zijn en hoe maak je in een ieder van ons die ondernemer wakker die de regie over zijn eigen leven voert? Allemaal vragen die maken dat de loopbaanprofessional niet gewoon z’n kunstje kan doen, maar vooral ook voorop moet lopen in arbeidsmarktontwikkelingen en digitale ondersteuning. In mijn dagelijkse praktijk merk ik dat agenda’s steeds overvoller worden, de ‘awareness’ tijdens coachingstrajecten nogal eens ontbreekt en het digitale tijdperk aan ons trekt.  Daarom nam ik deel aan een introductieworkshop E-coachen. En weer ging die wereld voor me open en kwamen er antwoorden op dat waar ik tegenaan liep. E-COACHING Ik ben dus gestart met de opleiding E-coaching. En nee, als je kunt coachen en mailen, kun je nog niet e-coachen. Het is een vak apart. Het ontbreken van face-to-face contact moet je namelijk opvangen met het analyseren van tekst en het toepassen van taalstrategieën. Ik heb me meer dan eens weer eens heel bewust onbekwaam gevoeld. De meest pure vorm van e-coachen is mailcoachen. Dit betekent dat er een soort anonimiteit is (je ziet elkaar niet), je communiceert via het geschreven woord en ook nog eens tijd- en plaatsonafhankelijk (niet gelijktijdig). Voordeel hiervan is dat door het schrijven de reflectie vanzelf op gang komt en de regie dus nog veel duidelijker bij de coachee ligt. Omdat het plaats- en tijd onafhankelijk is kun je het veel beter inpassen in je dagelijkse werk, door meerdere contactmomenten per week is er sneller resultaat en continue betrokkenheid en een traject kost relatief minder dan een face-to-face traject. Er is nog veel te leren op dit gebied en het onderwerp zal nog wel vaker ter sprake komen. Voor mij is het weer een stukje vooruitgang en ontwikkeling in het digitale tijdperk. Rest mij eigenlijk nog maar één vraag: Hoe zorgen jullie dat je bij de tijd blijft en mee kunt gaan in het digitale tijdperk? Groet, Nynke Visser