7 november 2014

Kan een organisatie de aankomende Generatie ‘Z’ wel aan? Bijdrage door: Ad Smets, voorzitter Stichting SAM De beurskoersen fluctueren heftig, de ene keer laten de media ons geloven dat de wereldeconomie aantrekt en de dag erna voorspellen ze een waar onheil over ons uit. Een doemscenario als de Chinese economie met 7,3% i.p.v. met 7,8% is gestegen en dan doet het aantal arbeidsplaatsen in de USA ons himmelhoch jauchzen. En wij geloven echt alles bijna klakkeloos van de media ons voorspiegelen, we betwijfelen het niet, noch onderzoeken de berichten op waarheid. De volatiliteit op de financiële markten is echt enorm en de economie heeft er zwaar onder te lijden. Of hebben de financiële markten te lijden onder de wisselende berichten over onze economie? Soms weet ik het zelf niet meer. Terwijl ik mij, als onderdeel van de directie in mijn ambtelijk verleden, druk mocht maken over de problematiek rondom aankomende uitstroom van de babyboomers, zo druk maken anderen zich nu wellicht over de aankomende generatie ‘Z’. Mobiliteitsbeleid was een paar jaar geleden eigenlijk een noodzaak om nieuwe aanwas te genereren en te stimuleren echter de praktijk was anders. Het management was vooral gericht op uitstroom op korte termijn zonder daarbij het oog te hebben op noodzakelijke instroom ten behoeve van een gezonde en kennisrijke organisatie van de nabije toekomst. Vanuit opportunisme begrijpelijk, echter mede vanuit menselijk oogpunt zou het zeer wel eleganter zijn om medewerkers krachtiger inzetbaar te houden en bij het mobiliteitsbeleid zich te laten leiden door het adagium ‘de juiste mens op het juiste moment op de juiste plek’. We blijven enerzijds medewerkers pamperen en in gouden kooien stoppen terwijl we allemaal ervan overtuigd zijn dat vele van deze mensen juist in beweging zouden moeten komen. In de 15 jaar dat ik in het management bij de Rijksoverheid heb ‘gediend’ mag ik vanuit eigen ervaring concluderen dat een organisatie na iedere reorganisatie er slechter voorstaat. De ruime uitleg van ‘functievolgendheid’ , de invloed van medezeggenschap en bonden en die ongelooflijke cao afspraken maken dat vele organisaties nog minder geschikt zijn om na een reorganisatie op de volatiele markten te kunnen overleven. Dit ‘geld weggooien’ beleid zou dus nu plaats moeten maken voor een serieuze aanpak om de arbeidsmarkt te stimuleren door mensen eindelijk te gaan inzetten vanuit ervaring en competentieprofiel. Echter dat vereist een ommezwaai van de organisatie, een ander managementstijl en gewijzigde organisatieprocessen. En die dingen zie ik vooralsnog niet gebeuren. Zonder individuele mensen te willen beledigen zie ik maar weinig goede en moderne managers, concludeer ik dat vele directies en raden van bestuur slecht presteren en zie ik Raden van Commissarissen en leden van Toezicht onder de maat acteren. De processen zijn niet ingericht om het goede uit de medewerkers te halen en wordt er nog steeds veel te veel geld weggegooid door veel gezwets zonder dat het tot daadkracht komt. Ik begrijp niet waarom men zich niet meer laat leiden door synergiekracht! En wat zouden onze huidige jongeren die nu onder één noemer ‘Generatie Z’ geschaard worden, straks teweeg gaan brengen? Bepalen die een verandering aan de zijde van dat wat nu nog de starheid zelve is, de organisatie? Of is het helemaal niet nodig dat een organisatie zich erop voorbereid en inricht, want ook nu zie je energieke jong-afgestudeerden in 4 maanden tijd genetisch veranderen en ‘verambtelijken’. Die paar ‘opgewonden standjes’, die rooie duiveltjes, gaan straks gewoon mee in de flow van wat de meerderheid gewend is ….? Wie het weet, mag het zeggen! Mij lijkt dat als een werkgever nu al moeite heeft om de organisatie in te richten naar gewenste competenties voor dit moment, het straks ook niet lukken om een organisatie neer te zetten naar de vermeende ‘eisen’ van een Generatie Z. Wellicht dat we allemaal eens eerlijk in de spiegel moeten kijken als we praten over veranderen. Hoe snel zeggen we dat het nodig is maar als puntje bij paaltje komt, dan is de bereidheid om zich aan te passen aan een veranderend economisch klimaat maar zeer minimaal. Dus ziet de toekomst er volgens mij op dit moment voor Europa nog niet rooskleurig uit. Graag nodig ik mensen uit om hun visie via het SAM Magazine uit te dragen. Een vitale werkdag toegewenst, Ad Smets     In de 28ste uitgave van het SAM magazine schreef Ilonka Sinkeldam een bijdrage over de Generatie-Z. In dezelfde uitgave werd deze reactie van Ad Smets gepubliceerd.